cr. The Will of Marco

ลูกอสูรยามาโตะกับการเดินทางแสวงบุญ Vol. 40 "โจรสลัดแห่งความยุติธรรมหลับใหลอยู่ที่นี่"
(บนหลุมศพเขียนว่า “โคสึกิ โมเรีย”)

[ทะเลแห่งหนึ่ง บนเรือของโรเจอร์ “โอโรแจ็กสัน”]
ลูกเรือโจรสลัดโรเจอร์ (ไม่เห็นว่าใครพูด): กัปตัน! กัปตันโรเจอร์!
ได้ข่าวว่าแชคกี้เปิดบาร์ที่เกาะโจรสลัดน่ะครับ!
ฮ็อตสุด ๆ ไปเลย!
มิสเตอร์ โมโมระ: พวกเราซึมไปเลย ตอนที่ได้ยินข่าวว่าแชคกี้สละตำแหน่งจักรพรรดินี
เพราะคิดว่าจะไม่ได้เจอเธออีกแล้ว...
ดองคิโน: ตอนนี้เรารู้แล้วว่าเธออยู่ที่ไหน! ไปกันเลย!
ซันเบล: เฮ้ เกาะโจรสลัดอยู่ภายใต้อำนาจของร็อคส์นะ!
กาบัน: ว่าแต่ เรย์ลี่... ฉันสังเกตมาสักพักแล้วนะ...
อารมณ์หม่น ๆ ของโรเจอร์เริ่มขึ้นหลังจากนายคุยกับเขาในห้องกัปตันนั่นแหละ...
เรย์ลี่: เอ่อ...!

กาบัน: พวกนายสองคนคุยอะไรกัน?
เรย์ลี่: ไม่มีอะไรหรอกน่า...
(ย้อนเล็กน้อย)
เรย์ลี่: ฉันไม่เคยคิดจะเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังหรอกนะ...
แต่จะเล่าให้นายฟังแล้วกัน
โรเจอร์... ก่อนที่เธอจะสละตำแหน่ง ตอนที่เราสู้กับพวกโจรสลัดคุจาน่ะ...
โรเจอร์: ชาคุยาคุเหมือนกำลังทุกข์ทรมานจากโรคอะไรสักอย่าง...
พอได้ยินข่าวภายหลัง ฉันเลยกังวลเรื่องสุขภาพของเธอมากเลยนะ!
แล้วนายได้รับสิ่งนี้ตอนสู้กันเหรอ?!
เรย์ลี่: ใช่... แต่ฉันไม่กล้าพูดออกมาน่ะ...
โรเจอร์: จดหมายนั่นมันเหมือนจดหมายรักชัด ๆ เลยนะ!!!
[ข้อความในจดหมาย: มาหาฉันหน่อยสิ - แช็คกี้]
โรเจอร์: นายไม่สนใจเรื่องนี้จริง ๆ เลยเหรอ?!
เรย์ลี่: ก็... จะบอกว่าไม่สนใจก็คงโกหก... แต่ฉันไม่อยากถูกผูกมัดกับใคร...
โรเจอร์: ส่วนฉันน่ะ อยากเว้ย!!!

โรเจอร์: สุภาพบุรุษทั้งหลาย! ฉันไม่ยอมแพ้หรอกนะ!!!
กันริว: โอ้ว กัปตันกลับมามีไฟอีกแล้วนี่ โรเจอร์!
โรเจอร์: การปล้นสะดมก็คือวิถีโจรสลัด!
ถ้าอยากได้อะไรก็ต้องชิงมา! จริงมั้ยพวก?!
ซีบี แกลแลนท์: ที่พูดนี่หมายถึงแช็คกี้ใช่มั้ย?
ทาโร่: กิยะฮ่าฮ่าฮ่า!
โรเจอร์: ถูกต้อง! แล้วทำไมต้องไปอยู่บนเกาะของร็อคส์ด้วยนะ?!
ลูกเรือโรเจอร์: ทุกคนก็มีโอกาสเท่ากันนะ!
ลูกเรือโรเจอร์: งั้นไปชิงตัวเธอกันเถอะ!
โรเจอร์: ฉันหิวแล้ว! มาร์คซ์! อาหาร!
มาร์คซ์: เตรียมพร้อมหมดแล้ว กินกันได้เลยกัปตัน
โรเจอร์: โอ้วววววว!!!

[เวลาขยับไปข้างหน้าเล็กน้อย]
[40 ปีก่อน - แมรี่จัวส์]
ห้าผู้เฒ่า: นายใจร้อนไปแล้วนะ การ์ลิ่ง
การแข่งขันครั้งก่อนเพิ่งจะจบไปไม่นานนี่เอง
[ตระกูลฟิกาแลนด์
เซนต์ การ์ลิ่ง
(ในอนาคตจะเป็นหนึ่งในห้าผู้เฒ่า)]
การ์ลิ่ง: ใช่... ระหว่างที่ผมกำลังยุ่งกับภารกิจอื่น ก็แวะเทียบท่าที่เกาะแห่งนั้นช่วงสั้น ๆ
เกาะนั้นเป็น “ชาติอิสระ” ที่มีวัฒนธรรมเฉพาะของตนเอง ผมยังพยายามชักชวนให้พวกมันเข้าร่วมรัฐบาลโลก...
แต่พวกมันไม่ยอมตกลงเลย
ถึงอย่างนั้น เกาะนี้ก็เต็มไปด้วยทรัพยากร และมีประโยชน์ต่อพวกเราอย่างยิ่งครับ
ยิ่งไปกว่านั้น ผมยังได้ค้นพบสิ่งที่ไม่ธรรมดา การค้นพบที่ไม่คาดคิดมาก่อน
แน่นอนว่าแม้แต่ “ท่านผู้ยิ่งใหญ่” เองก็คงจะพอใจ ในการแข่งขันครั้งหน้าที่จะมีขึ้นอีกสองปีนับจากนี้
ผมขอแนะนำเป็นอย่างยิ่ง ว่าให้จัดงานที่ก็อดวัลเลย์ครับ!!!

[เกาะโจรสลัด – บาร์ต้มตุ๋นของแช็คกี้]
โจรสลัด: เฮ้ ไอ้เวร! แกต้องไปต่อแถวนะ!
โจรสลัด: อะไรนะ?! มันแพงขนาดนั้นเลยเหรอ?! ฉันไม่มีเงินพอหรอกนะ!
โจรสลัด: งั้นไปอยู่ท้ายแถวเลยไป๊ แกต้องทำงานฟรีสองปีนะ
โจรสลัด: อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
[ภายในบาร์]
โจรสลัด: ฉันอุตส่าห์มาจากนอร์ธบลู ได้ยินว่าที่นี่มีวิสกี้ชั้นยอด แล้วสตูว์ของแช็คกี้ก็เด็ดที่สุดเลย!
แช็คกี้: หึหึหึ... พูดได้น่ารักจริงนะ ดีใจจัง... แต่ฉันไม่ทำอาหารให้พวกอย่างพวกนายหรอกนะ
โจรสลัด: อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
โจรสลัด: เธอเป็นแบบที่พวกเราจินตนาการไว้เป๊ะเลย!
พ่อครัว: แช็คกี้ซัง! ถั่วพิเศษต้มเสร็จแล้ว! แล้วก็... วิสกี้หมดแล้วครับ!
แช็คกี้: งั้นก็เอารัมราคาถูกออกมาแทนสิจ๊ะ
แช็คกี้: เชิญค่ะ! วิสกี้คุณภาพสูง!
โจรสลัด: บริการแย่แต่รักที่สุดเลยคร้าบ!!!

แช็คกี้: มีอะไรรึ ร็อคส์? หน้านายดูพอใจนะ
แต่สายตานั้นไม่ได้มองมาที่ฉันเลย มันทำให้ฉันเศร้านะ...
ร็อคส์: หืม?
บิ๊กมัม: มา~~~~ มามามามาฮาฮาฮา!!! น่ากลัวใช่มั้ย?!
สัญชาตญาณสตรีนี่สุดยอดไปเลย!
ร็อคส์: เงียบไปเลย หุบปากซะ!!! เรื่องนี้เป็นความลับนะ!!!
หนวดขาว: หมอนี่พูดเรื่องอะไรของมันวะ?
สตุสซี่: โง่จริง ๆ (คิดในใจว่า – ดูก็รู้ว่าเขามีความสุขสุด ๆ ได้ผู้หญิงแล้ว แถมยังมีลูกอีกต่างหาก!)
โรเจอร์: แช็คกี้ พวกเรามาแล้ว! นี่ฉันเอง!!!
กาบัน: แช็คกี้จัง!
ลูกเรือโรเจอร์: ถ่ายรูปหน่อยคร้าบ! ถ่ายรูปหน่อย!
โจรสลัด: โว้วว! นั่นมันกลุ่มโจรสลัดโรเจอร์นี่หน่า!
แช็คกี้: อ่า... โรเจอร์...
ร็อคส์: โรเจอร์!!! ต้องให้ฉันพูดอีกกี่ครั้งว่าที่นี่มันเกาะของฉันนะ?!
โรเจอร์: แต่เรามาอยู่ที่บาร์ของแช็คกี้นะเฟ้ย!
การต่อสู้ระหว่างลูกค้าถูกห้ามที่นี่ไม่ใช่เหรอ?
งั้นก็หยุดเห่าได้แล้ว ไอ้เจ้าเม่น!

ร็อคส์: แถวข้างนอกน่าจะยาวเป็นงูเลยนะ! พวกแกไม่ต่อแถวกันเลยเรอะ?! เข้ามาได้ยังไง?!
โรเจอร์: ข้างนอกไม่มีแถวเลยสักหน่อย จริงมั้ยพวก? งั้นดื่มกันเถอะ!!!
หนวดขาว: อ่า... พวกนั้นเสียงดังเกินไป ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ...
สตุสซี่หรือไม่ก็ลินลิน: เฮ้ นิวเกท จ่ายบิลด้วย!
หนวดขาว: ใส่ไปในบัญชีร็อคส์ละกัน
แช็คกี้: นี่ โรเจอร์~~~ เรย์ซังอยู่ไหนจ๊ะ
โรเจอร์: เอ่อ... ฉันบอกให้เขามาด้วย แต่เขาบอกว่าไม่สบาย เลยอยู่บนเรือ...
กลอริโอซ่า: กรี๊ดดด!!! โรเจอร์นี่นา! คิดถึงจัง! วันนี้นายต้องให้ฉันขึ้นเรือด้วยนะ!
โรเจอร์: กว๊าก! กลอริโอซ่า?! ฉันบอกว่าไม่แล้ว!
ฉันไม่มีทางที่จะให้ผู้หญิงที่หลงรักหัวปักหัวปำแบบเธอขึ้นเรือหรอก!
เอ่อ... แต่แช็คกี้น่ะ ถือเป็นข้อยกเว้นก็แล้วกัน
กลอริโอซ่า: เหตุผลบ้าบออะไรของนายกันเนี่ย?!

แช็คกี้: งั้นเหรอ... ก็ได้แหละ
โรเจอร์: เฮ้ นิวเกทอยู่รึเปล่า?! ฉันอยากดื่มกับเขาหน่อย!
บิ๊กมัม: เขาเพิ่งออกไปเมื่อตะกี๊นี้เอง มา~~~~มาฮาฮาฮา!!!
โรเจอร์: ไอ้เรย์ลี่บ้านั่น ทำไมไม่ยอมมานะ?!
แช็คกี้: เฮ้อ...
โจรสลัด: เหวอ! แช็คกี้เป็นลม!
โจรสลัด: ท่านแช็คกี้!!! ขอผมดูแลเธอเถอะน้า!
กลอริโอซ่า: หลบไป ไอ้พวกผู้ชาย! อย่ามาเข้าใกล้เธอนะ!
[ตามกฎที่ชาคุยาคุตั้งไว้ ตราบใดที่บาร์ของเธอเป็นจุดหมาย
การต่อสู้บนเกาะนี้จะถูกห้ามเด็ดขาด
ด้วยเหตุนี้ แม้โจรสลัดชื่อกระฉ่อนจะปะทะกัน
ก็ไม่เคยลุกลามเป็นการปะทะใหญ่
แต่เมื่อออกทะเล ความตึงเครียดก็ยังคงอยู่ในระดับสูงสุด...]