แปลบางส่วนโดย The Will of Marco
หลังจากช่วยแชคกี้ได้แล้ว เหล่าโจรสลัดโรเจอร์ก็อยากจะขโมยสมบัติบ้างโรเจอร์: ถ้าเราย้อนกลับไป จะเจอพวกร็อกส์! แต่ถ้าบุกไปข้างหน้า จะเจอพวกทหารเรือ!
งั้นเดินหน้าต่อไปเลยเรย์ลี! ที่เหลือปล่อยให้พวกเราจัดการเอง!
เรย์ลี: ขอโทษด้วยนะ โรเจอร์!
เหล่าโจรสลัดคนอื่น ๆ เห็นเรย์ลีอุ้มแชคกี้อยู่ก็พากันพูดว่าอิจฉาเขากันใหญ่ 555 บางคนถึงกับอยากเล่นงานเรย์ลีเพื่อแย่งแชคกี้มาเอง แต่ชิกิก็เข้ามาห้ามชิกิ: หยุดเดี๋ยวนี้นะเจ้าพวกบ้า! ถ้าทำแบบนั้น แชคกี้จะบาดเจ็บเอานะ!
โจรสลัดร็อกส์: เปลี่ยนเป้าหมายแล้ว เอาสมบัติมาให้หมด!
ยกเว้นแชคกี้ ที่เหลือฉันจะเอาไว้เองหมดเลย!
ระหว่างที่เรย์ลีกำลังอุ้มแชคกี้หนีอยู่เรย์ลี: แชคกี้ มีเรื่องหนึ่งที่ฉันอยากจะบอกเธอ...
แชคกี้: ไม่ต้องพูดหรอกค่ะ ฉันรู้อยู่แล้ว...
การ์ปโทรหาเซ็นโงคุและถามว่าเขารู้อยู่แล้วหรือเปล่า เกี่ยวกับความจริงที่เกิดขึ้นที่ก็อดวัลเลย์การ์ป: เฮ้ เซ็นโงคุ! นายรู้เรื่องนี้อยู่แล้วงั้นเหรอ!?
เซ็นโงคุ: ถ้าฉันจำไม่ผิด... เคยมีชายคนหนึ่งเอ่ยสงสัยเรื่องพวกนั้นขึ้นมา... แล้วก็หายตัวไปจากกองทัพเรือ
การ์ปมีสีหน้าโกรธจัดการ์ป: ถ้านี่ไม่ใช่ความฝัน... งั้นมันก็เป็นความจริงสินะ!
การ์ลิงและภาคีอัศวินเทพหญิง คนที่อยู่ข้างการ์ลิงในภาพ กำลังไล่ล่าร็อกส์ ดี. ซีเบ็คและครอบครัวของเขา โดยมีปีศาจมากมายตามมาด้านหลังร็อกส์: พวกมันไม่ตายกันเลยรึไง!?
เอริส: ซีเบ็ค! วางฉันลงเถอะ!
ร็อกส์: ตอนนี้เราทำได้แค่หนีเท่านั้น! ใครก็ตามที่โดนพวกมันจับได้ก็กลายเป็นแบบนั้นหมด!!
เอริส: เดี๋ยวก่อน ซีเบ็ค!
ร็อกส์: นั่นมันอะไรกันแน่!? หรือว่าเป็นพลังของใครบางคน!? พ่อ! ยาย! เกิดอะไรขึ้นกับพวกท่านกันแน่!?

การ์ลิง: สมกับที่คิดไว้... หมอนั่นแข็งแกร่งจริง ๆ... แผลที่มันก่อไว้ต้องใช้เวลาฟื้นตัวนานเลยล่ะ...
ภาคีอัศวินเทพ: แต่ตอนนี้เรารู้แล้วว่ามัน (ซีเบ็ค) เป็นคนตระกูลเดวี่! ถ้าเรากำจัดมันได้ “ท่านผู้ยิ่งใหญ่” ต้องพอใจแน่!
การ์ลิง: ใช่... อย่างน้อยก็ถือว่าโชคดีที่เกมนี้พังทลายไปแล้ว!

ลินลิน: มาฮาฮาฮาฮาฮา!!! แบบนี้แหละ!! ผล “อุโอะ อุโอะ” นี่แหละ!!!
ฉันจะให้คาตาคุริกิน! ลูกเรือในอนาคตของฉันต้องการพลังอันยิ่งใหญ่...
ไคโดโผล่มาจากที่ไหนไม่รู้ ฟาดหน้าลินลินด้วยกระบอง ผลปีศาจปลิวตกจากมือของลินลิน
ไคโดคว้าผลปีศาจเข้าปากทั้งลูก กลืนลงไปกลางอากาศเลยลินลิน: อ๊ากกก!!! แฮก... แฮก...
ไคโดกำลังกินผลปีศาจพร้อมยิ้มมุมปากใส่ลินลินลินลิน: ไคโดโว้ย!!! ไอ้สารเลว!!!
ตัดไปที่ดราก้อนและเอริสวิ่งหนีดราก้อน: แฮก... ฉันจะไม่ยอมให้หนูตายหรอกนะ! แฮก...
เอริส: แฮก... ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่ลูกคนเดียว แม่ก็จะทำให้แน่ใจว่าลูกมีชีวิตรอดไปให้ได้ ทีช!!!

โรเจอร์และการ์ปเห็น อิมบนร่างของแซทเทิร์น
ขณะที่ร็อกส์ ไคโด และ นิวเกตเตรียมปะทะกับอิมร็อกส์: แกจะช่วยฉันงั้นเหรอ? ทั้งที่มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยนะ?
นิวเกต: ไม่ต้องห่วงหรอก! ยังไงฉันก็กินเหล้าฟรีจากแกอยู่ตลอดอยู่แล้ว!
ไคโด: เฮ้! ดูฉันสิ พวกแกสองคน! โวโรโรโร!!! ในที่สุดฉันก็ได้พลังผลปีศาจแล้ว! ขอทดสอบมันหน่อยเถอะ!!!
ร็อกส์: ดีเลย! เท่าที่ฉันจำได้ นี่คงเป็นครั้งแรกที่เห็นนายดูมีความสุขขนาดนี้! โวฮาฮาฮาฮา!!!
นิวเกต: ก็ดีนะ แต่ขอถามหน่อย... ไอ้นั่นมันอะไรกันแน่!?
ทหารเรือ: เซนต์แซทเทิร์น! ร่างนั้นมันอะไรกันครับ!?
เหล่าโจรสลัด: แว้กกกก!!! สัตว์ประหลาด!!!
การ์ป: นี่ต้องเป็นความฝันแน่ ๆ! บนเกาะนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!?
โรเจอร์: โอ้! ช่างเป็นวันอันรุ่งโรจน์ของการผจญภัยจริง ๆ!!! ยังมีเรื่องอีกมากที่ฉันไม่รู้เลยนี่นา!
ร็อกส์: นายถามว่ามันคืออะไรงั้นเหรอ? ถ้าให้ฉันพูดล่ะก็...
นั่นแหละคือ “โลกใบนี้” !!!
จบตอน สัปดาห์หน้างดครับ