ว่าด้วยเรื่องของการเกิดปัญหา
เมื่อเกิดมีความคิดเห็นที่ไม่ลงรอยขึ้นมันจะเกิดการโต้แย้งที่ไม่รู้จบครับ เมื่อเกิดความผิดพลาดอะไรบางอย่างขึ้น ธรรมชาติของมนุษย์จะชี้นิ้วออกจากตัวเองก่อนเป็นอันดับแรก ว่าไม่ใช่ตูแน่นอนที่ผิด ชี้ออกไป (ธรรมดาครับ ทุกคนเป็น ผมก็เป็น) สุดท้ายก็แล้วแต่คนว่าใครจะเอะใจได้ไวกว่ากันก่อนว่า เห้ย ตูเองป่าววะ ลองมองกลับมาที่ตนเองได้ก่อน
เวลามีความเห็นขัดแย้งกันแล้วมันบานปลายขึ้น จาก 1 เป็น 2 จาก 2 เป็น 4 อาจมีพาดพิงดึงคนนั้น พูดถึงคนนี้ แบ่งตัวอย่างกับอะมีบา วิธีการจบปัญหาก็คือฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะต้องถอนตัวออกมาครับ มิฉะนั้นมันก็จะบานปลายยาวเหยียดไม่รู้จบ ลองนึกดูสิ ถ้าฝ่ายหนึ่งหยุดปุ๊บเรื่องจะจบทันที อยู่ที่ว่าคุณใจแข็งแค่ไหนที่จะ "ยอม" ถอยออกมา
การหยุดไม่ได้แปลว่าแพ้หรอกครับ ส่วนตัวผมคิดว่าน่าชื่นชมมากกว่า
เพราะถ้าถอนตัวออกมาแล้วเนี่ย เรื่องที่ต้องจัดการ ต้องเรียบเรียงสิ่งถูกผิดมันจะกลายเป็นว่าอยู่กับตัวเราคนเดียวแล้วครับ แล้วเราจะค่อยๆทำให้มันหายไป (ลืมๆมันไป) ได้ง่ายกว่าที่จะต้องไปพัวพันกับคู่กรณีหลายเรื่องราว
จริงๆก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร เพราะที่ผมจิ้มๆลงไปบนคีย์บอร์ดมันก็เป็นแค่ตัวอักษร ถือเป็นข้อเสนอไม่ใช่คำสั่งหรือคำบังคับใดๆทั้งสิ้น ทุกการทะเลาะย่อมมีการปวดหัวครับ (ฮา) ผมก็คนนึงแหละ ถ้ามัน"ไม่จำเป็น" ก็ละๆไว้บ้างก็ดีครับผมว่า
อันนี้คือผมเอาสิ่งที่บอกตัวมาเล่านะ เพราะผมเองก็ไม่ได้ดีเด่นอะไร บางเรื่องยังคงมีไม่พอใจบ้าง ซึ่งก็เป็นธรรมดา
ต้องออกตัวก่อนว่าผมไม่ค่อยเจนจัดเรื่องที่ว่าใครทะเลาะกับใคร ฝ่ายนั่นฝ่ายไหน ใครเป็นคู่กรณีกับใครนะ
ผมพึ่งกลับมาสิงบอร์ดหลังจากหายไป 1 เดือน
พิมพ์ยาวซะมันส์มือ ขอบคุณที่อ่านจนจบ ถือซะว่าช่วยเพิ่มค่าเฉลี่ยเด็กไทย 8 บรรทัดละกันนะ
(พอดี
Liverpool จะแข่งแล้วครับ เกร็ง ได้จังหวะ ผมเลยระบายเอาซะยาวเลยเนี่ย)
ปล.เอ้อ ผมมีความเห็นว่ากระทู้มันผิดหมวดหรือเปล่า เดี๋ยวผู้เกี่ยวข้องคงจัดการล่ะมั้ง
ขอบคุณ
โดย StormZ เมื่อ เสาร์ ส.ค. 29, 2015 7:07 pm 
พัศดี / ครูกศน.สาธิตบางขวาง - กลุ่มโจรสลัดผมดก
